İzmir
Almanya'da canlı Schlıenbecker, 2007 senesinde evlatlık bulunduğunu öğrendikten sonraları esas ailesini araştırmaya başladı. Ablası 3, kendisi de 2 yaşlarındayken 1988 senesinde İzmir'de birlikte caminin önüne bırakıldıklarını öğrenen Schlıenbecker, Türkiye'de ailesini aradı fakat rastgele birlikte ize ulaşamadı.
Ulusal birlikte gazeteye endamsız birlikte müddet evvela bilgi bulunan Schlıenbecker, hâlâ sonraları Türkiye'de birlikte göstergeç programına katıldı. Bu programda ailesine vasıl Schlıenbecker, annesinin İzmir'de, babasının da Ankara'da yaşadığını ve 19 kardeşinin bulunduğunu öğrendi.
Annesiyle İstanbul'da buluşan Schlıenbecker, hâlâ sonraları eşi, evlatları ve 8 kardeşiyle İzmir'e geldi. Burada annesinden birlikte an olsun ayrılmayan Schlıenbecker, Almanya'ya dönmeden evvela birlikte camide Müslüman oldu.
Schlıenbecker, Buca ilçesindeki annesinin evinde AA muhabirine, Almanya'daki ailesinin evlatlık bulunduğunu tek devir namına söylemediğini belirtti.
Çocukları olduktan sonraları evlatlık olabileceğini düşünmeye başladığını özetleyen Schlıenbecker, "Sosyal medyadan derinliğine seneler tetkikat yaptım. İzmir'e geldim, ailemi aradım fakat birlikte akıbet alamadım. Geçtiğimiz günlerde de Türkiye'de neşriyat işleyen birlikte göstergeç programına katıldım. Onların sebebiyle aileme esas ana ve babama kavuştum. Çok mutluyum bu benim düşüncesince birlikte hayaldi. İsmimin Vedat bulunduğunu söylediler, ablamın da Hülya...Yıllar sonraları esas ailene karşılaşmak baş döndürücü güzel, sevinçliyim." diyerek konuştu.
Schlıenbecker, Türkiye'ye dönerek dönmeme noktasında hâlâ değişmeyen vermediğini laflarına ekledi.
Anne Fatma Korhan (58) da evvel eşiyle kaçarak evlendiklerini, ayrıldıktan sonraları 2 yaşındaki Vedat ve 3 yaşındaki Hülya'yı babalarına verdiğini söyledi.
Babalarının çocuklarını cami avlusuna bıraktığını seneler sonraları öğrendiğini özetleyen Korhan, şunları belirtti:
"O fasıl abim, 'Çocuklarını ver gel' dedi. Ben de babasına evlatları verip ailemin evine döndüm. Çocukları mecburen babalarına verdim. Ben o vakitler bilmiyordum, babaları bakıyor sanıyordum. Birileri sonraları bana, 'Çocukları Almanya'ya götürdü.' dedi. Bunu öğrenince baş döndürücü ağladım. Kızım eteğimi tuttu bırakmadı, o anlamış olur gözümün önünden hayatım süresince tek gitmedi."
Korhan, oğlunun kendilerine ulaşmaya çalıştığını duyar duymaz evvel özellikle buna inanmadığını vurgulayarak, "Ağladım, televizyona baktım hemen. İnanmadım özellikle ve baş döndürücü şaşırdım. Çocuğuma, Vedat'a sarılınca annemden zade kabil oldum. İnşallah Hülya da gelir. Ona da sarılıp koklarsam kâfi bana. Çocuklarımı tek unutmadım. Sonradan doğan birlikte kızıma da Hülya adını koydum. Bu Hülya'yı ötekinin hesabına koydum. Hiç unutmadım. Yemek yiyorum boğazıma takılıyor. Hep dedim onlar ne yedi, açtır, toktur bilmiyorum." ifadelerini kullandı.
